“Özet”

MEMURLUKTAN ÇEKİLEN YA DA ÇEKİLMİŞ SAYILANLARIN YENİDEN MEMURLUĞA ATANMALARINDA, ÖNCEKİ GÖREVDE ADAY YA DA ASLİ MEMUR OLMA BAKIMINDAN AYRIM YOKTUR.

“İçtihat Metni”

İsteğin Özeti: Ankara 2. İdare Mahkemesinin 11.7.1991 günlü, E:1989/3550, K:1991/1379 sayılı kararının dilekçede yazılı nedenlerle temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.

Savunmanın Özeti: Cevap verilmemiştir.

Danıştay Tetkik Hakimi: C.K.

Danıştay Savcısı N.G.`nin Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.

Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

Türk Milleti Adına hüküm veren Danıştay Beşinci Dairesince işin gereği düşünüldü : Dava, aday polis memuru iken verdiği istifa dilekçesinin sonucunu beklemeden görevden ayrıldığından bahisle görevden çekilmiş sayılan davacının yeniden göreve alınması konusundaki başvurusunun reddine ilişkin işlemin iptali isteğiyle açılmıştır.

Ankara 2. İdare Mahkemesinin 11.7.1991 günlü, E:1989/3550, K:1991/1379 sayılı kararıyla; 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 97. maddesinin ( b ) bendinde bu yasaya göre çekilmiş sayılanlar ile aynı yasanın 94/2. maddesine uymadan görevlerinden ayrılanların bir yıl geçmeden Devlet memurluğuna alınamayacakları hükmünün yeraldığı, bu madde ile görevden çekilmiş sayılanların yeniden memurluğa atanabilecekleri esasının kabul edildiği, bu tür işlemlerin açıktan memurluğa atama olduğu ve mevzuatımızda bu konuda idareye takdir yetkisi tanındığı ancak belirtilen yetkinin kadro, hizmetin niteliği ve yoğunluğu gibi yönlerden yapılacak değerlendirme sonucunda kullanılması gerekeceği, olayda 13.7.1988 tarihi itibariyle görevden çekilmiş sayılan davacının 20.7.1989 tarihli dilekçe ile yeniden göreve atanmak için yaptığı başvurunun salt Bakanlık prensip kararından sözedilerek reddedildiğinin dosyanın incelenmesinden anlaşıldığı, buna göre davalı idarece 657 sayılı Yasanın 97. maddesiyle tanınan takdir yetkisinin kamu yararı ve hizmet gereklerine uygun olarak kullanılmadığı gerekçesiyle dava konusu işlem iptal edilmiştir.

Davalı idare 657 sayılı Yasanın 97. maddesiyle görevden çekilmiş sayılanların yeniden memurluğa dönmelerine olanak tanınmış ise de, bu hususun fiilen görev yaptıkları dönemde asli memur olanları kapsadığını; davacının ise aday memur iken görevden çekilmiş sayıldığını bu nedenle memuriyete yeni girecekler gibi işleme tabi tutulması gerektiğini, bu konuda ise idarenin takdir yetkisi olduğunu ve bu yetkinin yargı yoluyla zorlanamayacağını öne sürmekte ve anılan kararın temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.

657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 97. maddesiyle memurluktan çekilen veya çekilmiş sayılanların yeniden memurluğa atanmaları olanaklı kılınmış ve ilgililerin görevde bulundukları dönemde aday veya asli memur olmaları bakımından bir ayrım getirilmemiştir. Öte yandan davalı idare açıktan atamalarda idarelerin takdir yetkisi bulunduğunu diğer bir temyiz nedeni olarak ileri sürmekte ise de, dava aşamasında gönderilen savunmada davacının memurluğa yeniden alınma isteğinin Bakanlıkça önceden belirlenen genel nitelikteki ve emniyet teşkilatında görevli iken istifa eden, isteyerek emekliye ayrılan ve müstafi sayılanların tekrar memurluğa alınmalarının mümkün olmadığına dair prensip kararı nedeniyle reddedildiğinin belirtilmesi ve temyize konu kararda da, idarenin açıktan atamalarda takdir yetkisinin bulunduğu kabul edilmekle beraber bu yetkinin kadro durumu, hizmetin yoğunluğu ve ihtiyaç gibi noktalardan yapılacak, inceleme sonucuna göre kullanılması gerektiğinin vurgulanmış olması karşısında, bu yolda bir inceleme ve değerlendirme yapılmadan salt prensip kararından bahisle istemin reddinde takdir yetkisinin hukuka kamu yararına ve hizmet gereklerine uygun olarak kullanılmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptal edilmesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle davalı idarenin temyiz isteğinin reddi ile Ankara 2. İdare Mahkemesinin 11.7.1991 günlü, E:1989/3550, K:1991/1379 sayılı kararının onanmasına 28.11.1991 tarihinde esasta ve gerekçede oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

( X ) İdarenin takdir yetkisine dayanılarak tesis edilen dava konusu işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı, bu nedenle temyiz isteğinin kabulü gerektiği görüşüyle aksi yöndeki çoğunluk kararına karşıyım.

KARŞI OY

( XX ) Ankara 2. İdare Mahkemesince verilen 11.7.1991 günlü, E:1989/3550, K:1991/1379 sayılı karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun bulunduğundan, aynen onanması gerektiği görüşüyle gerekçe yönünden karara karşıyım.