Hangi hallerde, işçinin işte geçirmediği süreler de günlük çalışma sürelerinden sayılır?
Normal çalışma süreleri, işçinin işte çalışarak geçirdiği sürelerdir. Kanunda, aşağıdaki bazı hallerde, işçinin işte geçirmediği süreler de günlük çalışma sürelerinden sayılmıştır (m.66/ I):
a) Madenlerde, taş ocaklarında veyahut ne çeşit olursa olsun yer altında veya su altında çalışılacak işlerde işçilerin kuyulara, dehlizlere veya asıl çalışma yerlerine inmeleri veya girmeleri ve bu yerlerden çıkmaları için gereken süreler,
b) İşçilerin işveren tarafından işyerlerinden başka bir yere çalıştırılmak üzere gönderilmeleri halinde yolda geçen süreler,
c) İşçinin, işinde ve işverenin her an buyruğuna hazır bir halde bulunmakla beraber çalıştırılmaksızın ve çıkacak işi bekleyerek boş geçirdiği süreler,
d) İşçinin işveren tarafından başka bir yere gönderilmesi veya işverenin evinde veya bürosunda yahut işverenle ilgili herhangi bir yerde meşgul edilmesi suretiyle asıl işini görmeksizin geçirdiği süreler,
e) Çocuk emziren kadın işçilerin çocuklarına süt vermeleri için belirtilecek süreler.
İş Kanununa göre, kadın işçilere bir yaşından küçük çocuklarını emzirmeleri için toplam birbuçuk saat süt izni verilir. Bu sürenin hangi saatler arasmda ve kaça bölünerek kullanılacağını işçi kendisi belirler. Bu süre günlük çalışma süresinden sayılır (m. 74/son).
f) Demiryolları, karayolları ve köprülerin yapılması, korunması yada onanm ve tadili gibi işçilerin yerleşim yerlerinden uzak bir mesafede bulunan işyerlerine hep birlikte getirilip götürülmeleri gereken her türlü işlerde bunların toplu ve düzenli bir şekilde götürülüp getirilmeleri esnasında geçen süreler.
Ancak kanuna göre, işin niteliğinden doğmayıp da işverence sırf sosyal yardım amacıyla işyerine götürülüp getirilme sırasında araçlarda geçen süre çalışma süresinden sayılmaz.