Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı Yüksek Öğrenim Kredi Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, boşta geçen süre ücreti ile işe başlatmama tazminatı alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.

Davalı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu vekili, davanın reddini savunmuştur.

Davalı şirket, davaya cevap vermemiştir.

Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu vekili temyiz etmiştir.

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu’nun aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Somut olayda, Mahkemece, davacının fiili çalışma süresinin 01.01.2004-31.12.2011 tarihleri arasında kesintisiz şekilde geçtiği kabul edilmiş ise de, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarından, çalışma süresinde bir kısım kesintilerin bulunduğu anlaşılmaktadır. Dosya kapsamına göre, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarının aksi usulünce kanıtlanamadığından, davacının fiili çalışma süresinin belirlenmesinde kayıtlarda gösterilen kesintilerin dikkate alınması gerekirken, aksi yönde kabulle sonuca gidilmesi hatalıdır.

3-Mahkemece, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 56. maddesinde yer alan, izin sürelerinin on günden aşağı olmamak üzere bölünebileceği sınırlamasına uygun olmayacak şekilde parçalar halinde kullandırılmış izin sürelerinin geçerli olmadığı kabul edilmiş ve yıllık izin ücreti alacağının hesaplanmasında söz konusu izin sürelerinin kullandırılmamış olduğu esas alınarak sonuca gidilmiştir. Ne var ki, yıllık izinlerin kanunda belirtilen sınırlamaya aykırı olarak parça parça kullandırılmış olması, iş sözleşmesinin fesih tarihinde ödenmesi gereken izin ücreti alacağının hesaplanmasında, bahsi geçen parça halinde kullandırılan izin sürelerinin mahsup edilmesine engel değildir. Anılan sebeple, davacıya kullandırılması gerekli toplam izin süresinden, davacının kullandığı tüm izin sürelerinin mahsup edilerek, bakiye belirlenecek gün sayısı üzerinden izin ücreti hesaplanmalıdır. Mahkemenin bu yöne aykırı kabulü yerinde değildir.

4-Davalı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu yargı harçlarından muaf değildir. Mahkemece tesis edilen hüküm sonucunda, anılan davalının harçtan muaf olduğunun kabul edilmesi hatalı olmuştur. Her ne kadar, karar sadece davalı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu vekilince temyiz edilmiş ise de, harç, kamu düzenine ilişkin olup, re’sen nazara alınması gereklidir. Kamu düzenine ilişkin hususlar hakkında, aleyhe bozma yasağı kuralının uygulanması mümkün değildir.

Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.