APARTMANDA HAYVAN BESLEME KOMŞULARA RAHATSIZLIK VERME

Anılan Kanunun taşınmaz mülkiyet hakkının kısıtlamalarını düzenleyen “Komşu hakkı“ bölümünde “kullanım biçimi“ başlığı altında yer alan 737. maddesi “Herkes, taşınmaz mülkiyetinden doğan yetkilerini kullanırken ve özellikle işletme faaliyetini sürdürürken, komşuların etkileyecek taşkınlıktan kaçınmakla yükümlüdür. Özellikle; taşınmazın durumuna, niteliğine ve yerel adete göre komşular arasında hoş görülebilecek dereceyi aşan duman, buğu, kurum, toz, koku çıkartarak, gürültü ve sarsıntı yaparak rahatsızlık vermek yasaktır. Yerel adete uygun ve kaçınılmaz taşkınlıklardan doğan denkleştirmeye ilişkin haklar saklıdır.“ hükmü ile de malike, mülkün kullanılmasında komşuya zarar verecek taşkınlıklardan sakınma ödevi yükleyerek, yasal kısıtlamalardan birisini düzenlemiştir.
Kat Mülkiyeti Yasasının 18. maddesi hükmü uyarınca kat malikleri bağımsız bölümlerini ve eklentileri ile ortak yerleri kullanırken doğruluk kurallarına uymak, özellikle birbirini rahatsız etmemek, birbirinin haklarını çiğnememek ve yönetim planı hükümlerine uymakla karşılıklı olarak yükümlüdürler; kat maliklerinin borç ve yükümlülüklerine ilişkin hükümler bağımsız bölümlerdeki kiracılara ve oturma hakkı sahiplerine veya bu bölümlerden herhangi bir biçimde sürekli olarak yararlananlara da uygulanır.
Bağımsız bölümde hayvan beslenmesinin men’i davalarında mahkeme öncelikle bilirkişi görevlendirecek, bilirkişi diğer kat sakinlerini rahatsız edici olup olmadığını rapor edecek, mahkemede büyük ihtimalle bu doğruştuda kararını verecektir.Eğer, yönetim planında bağımsız bölümde hayvan beslenmesi yasaklanmışsa şayet mahkeme hertürlü davanın kabulüne, hayvan beslenmesinin men’ine karar verecektir.
Keza, bağımsız bölümde hayvan beslenmesinin önlenmesine ilişkin davalar, kat Mülkiyeti Kanununun 33.maddesine göre dava açma yetkisi kat maliklerine ait olup yöneticinin kat malikleri kurulundan yetki olmadıkça dava açma hakkı da bulunmamaktadır.
YARGITAY 18. HUKUK DAİRESİ
E.2009/9510
K.2010/3529
Dava dilekçesinde 7 no`lu bağımsız bölümde köpek beslenmesi nedeniyle kat malikleri arasında oluşan huzursuzluğun giderilmesi ve hakimin müdahalesi istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde davalıların bağımsız bölümlerinde Alman kurt köpeği beslediklerini, köpeğin çocukları korkuttuğunu, sürekli havlayarak rahatsızlık verdiğini belirterek 634 Sayılı Yasa`nın 33. maddesi gereğince hakimin müdahalesini istemiş, mahkemece yönetim planında hayvan beslenmesi konusunda özel bir yasak bulunmadığı, komşuların köpekten korkmalarının bağımsız bölümde hayvan bakılmasına engel oluşturmayacağı gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kat Mülkiyeti Kanunu`nun 18. maddesi hükmü gereği kat malikleri birbirini rahatsız etmemek, birbirinin haklarını çiğnememekle yükümlü bulunduğundan dinlenen tanık beyanlarıyla, anataşınmazdaki diğer kat maliklerine rahatsızlık verdiği anlaşılan köpeğin bağımsız bölümden uzaklaştırılmasına karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçelerle davanın reddi yolunda hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK`un 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.03.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.